Δεν νυστάζω…

16Ιον.09

Το βράδι η πόλη είναι ήσυχη χωρίς την βοή τον αυτοκίνητων. Το μόνο που την διαταράσσει είναι οι φωνές από της ιερόδουλες που της δέρνουν «προστάτες». Στην πόλη αργά υπάρχει μια εφορεία, από της παρέες νεαρών που διασκεδάζουν με της κοπέλες τους στα bar. Το μόνο που σκοτεινιάζει αυτή την χαρά είναι οι εκβιαστές τον επαγγελματιών για «προστασία». Την νύχτα τα δέντρα θροΐζουν νανουρίζοντας ευχάριστα τους πάντες. Πίσω όμως από τα σκοτεινά δέντρα καιροφυλακτούν οι βιαστές. Η νύχτα έχει δυο πρόσωπα που μπορούν να σε επισκεφτούν ανά πάσα στιγμή. Εγώ κάθομαι στην βεράντα κοιτάζω έξω και περιμένω με ένα φλιτζάνι τσάι να με πάρει ο Μορφέας στην αγκαλιά του μέχρι να έρθει το πρωί.